صفحات

۱۳۹۲ فروردین ۲۷, سه‌شنبه

کعبه ، آخرین زیگورات به جا مانده


روزی در کلاس درسی نشسته بودم و استاد داشت درس تاریخ هنر می داد ،هنگامی که   صحبت هایش داغ شده بود با جسارت تمام در مورد کعبه خانه خدا صحبت کرد و گفت : گناه همه شما گردن من .

امروز هم بعد از سالها که شاید نمیخواستم قبول کنم ولی باور کردم که خانه ای که نام خدا با خود حمل میکند تنها زیگورات باقیمانده از دوران باستان بر روی زمین است .
 اما زیگورات ها معابدی بودند که ایرانیان در زمان هخامنشی ، خود را برای پرستش به آنجا میرساندند و دست به آسمان بزرگ بلند می کردند و از چیزی نامرئی طلب کمک مخواستند . ( که بود و نبودش را می سپارم به شما )



الان که زمان قدیم به جدید تبدیل شده ، فقط شکل و صورت مسئله عوض شده است ، در آن زمان باستان ثروتمندان و سیاست مداران از جهل و نادانی مردم و از احساسات مذهبیشان به نفع خود سود می بردند و حالا هم به نوعی دیگر ، که وقتی به عمق مسئله نگاهی دقیق تر می اندازیم ، ( حداقل در مورد ایران که بیشتر می دانم ) دزدان و جلادانی رأس کار هستند که با تازیانه و قتل عام مردم عوام ، پایه های حکومت خود را میسازند ، ولی چه خرافه پرستند ، که عمر دیکتاتوری اندک است و سرانجام ( ز هر دست که می دهی از همان دست پس خواهی گرفت ) . 


آن زمان کعبه جایی بود برای عیاشی و تجارت و فساد ، حالا هم امام زاده های ما به صیغه خوانه ها تبدیل شده و ضریح به قول خودشان مبارک ، قلک پولیست برای خامنه ای و طبسی و...  و عیاشی هم که اگر قبلاً شراب و می بود ، اکنون ویسکی های خارجی و تریاک جای آن را گرفته است .
بیائید باور کنیم اگر خدایی وجود دارد نه در کعبه و زیگورات و امام زاده ، بلکه در دل تمام انساهایی که وجدانشان بیدار و آگاه است جای دارد.
محمد علی زارع یزدی

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر